Wie ben je echt?

Weet jij wie je bent? Kun jij antwoord geven op onderstaande vragen?

Wie ben je? Wat kun je? Waar sta je voor? Wat is je toegevoegde waarde in dit leven?

Het zijn vragen, die mij als kind en nu nog steeds bezig houden. Lange tijd wist ik zelf ook niet goed het antwoord.
Want van wie en waar kan ik dat leren?
Wie leert mij, waarmee ik me écht kan onderscheiden van anderen?
Waarmee ik van toegevoegde waarde kan zijn voor de ander?
Anders dan hoge cijfers, een diploma en een functie?
Wie ziet in mij wat ik nog niet zie en vertelt mij dat, zodat ik richting krijg?

Omdat niemand het me leerde heb ik het mezelf geleerd. Door antwoorden te vinden in boeken, bij mensen, op internet, door tests te doen. Als een jachthond bewoog ik door het systeem van leren en ontwikkelen. Je schrikt je rot als je in mijn boekenkast kijkt, ik kan zo een bibliotheek beginnen. En ja, ik heb het allemaal gelezen en bestudeerd.
Door voortdurend nieuwe vaardigheden te ontwikkelen, nieuwe dingen te leren en verbeteren, veranderen en te vernieuwen wat ik al weet, kan ik nu bijdragen aan jou groei van en die van organisaties.

Wat ik nu ook weet is, dat er fases in mijn leven zijn dat ik het niet weet. Ken je dat? Je dacht dat je het wist en toch niet. Zo ben ik gestart als leraar, gegroeid naar de rol van intern begeleider en heb mezelf ontwikkeld tot coach/ adviseur. Mijn behoefte aan groei bleef, na achttien jaar vroeg ik me af of dit het nou écht was. Ik kon veel van mijn talenten nog steeds niet helemaal kwijt en op deze positie was groei niet meer mogelijk. Maar wat dan?

Weer terug moet naar mijn purpose, mijn waarden, passie en talent. Dat vergt heel wat denkwerk. En ik heb ontdekt dat ik daar ook anderen voor nodig heb.
De juiste mensen, op de juiste plek, die de juiste vragen stellen of zeggen wat ik nodig heb om te groeien.

Wat me opvalt is dat we een samenleving hebben gecreëerd waarin we de verantwoordelijkheid voor identiteitsontwikkeling van individuen en organisaties bij het individu hebben gelegd. Ik ben met mijn eigen identiteitsontwikkeling aan de slag gegaan, vanuit de een sterke behoefte aan groei en willen bijdragen. Maar wat als je die verantwoordelijkheid niet neemt?

Ik weet dat kinderen tot en na hun 24e naast cognitieve, sociale, psychische en fysieke ontwikkeling ook onbewust hun identiteit ontwikkelen in interactie met anderen en de sociale en culturele omgeving.
Het is een deel domein in de ontwikkeling van de mens als geheel, die langzamer verloopt.
Zo langzaam, dat de ander zijn of haar bijdrage niet terugziet. En daar, onbewust, ook de verantwoordelijkheid niet voor neemt. Waarom wordt er niet bewust werk gemaakt van identiteitsontwikkeling?

Aan het onbewuste , het overlaten aan het toeval zit voor mij een gevolg:

Want wie zichzelf niet kent, kent ook zijn purpose niet.Wie zijn purpose in leven niet kent, heeft geen doel. Wie zijn doel niet kent loopt zoekend en angstig rond. Wie angstig en zoekend rondloopt kan niet van betekenis zijn. Wie niet van betekenis kan zijn kent geen zekerheid. Wie zekerheid wil, eist dit op door te gaat vechten, vluchten of passief te worden door het aan anderen over te laten;

Je gaat doen wat anderen je laten doen, of denkt te moeten doen wat jij verwacht dat anderen van je verwachten.

Ik geloof dat als je in je gezin en in het onderwijs bewust bijdraagt aan identiteitsontwikkeling, meer jongeren rond hun 24e beter weten wie ze zijn, wat ze kunnen, waar ze voor staan en waarmee ze van toegevoegde waarde kunnen zijn voor anderen, in die fase van hun leven.

Je bent nooit klaar met ontwikkelen en leren, in iedere fase van je leven valt weer te ontdekken wie je bent, wat je kunt, waar je voor staat en waarmee je van toegevoegde waarde kunt zijn. Bewust bezig zijn met je groei en ontwikkeling als mens geeft richting, rust, en zekerheid.

Ik help je graag in je zoektocht en deel met liefde mijn bevindingen.