Autonomie en sturing gaan hand in hand
Er is iets merkwaardigs aan de hand met autonomie en sturing, merk ik.
Ik kom mensen in het land tegen, die ervan overtuigd zijn dat er in vernieuwingsscholen, waar het autonoom functioneren een belangrijke pijler is, geen sturing wordt gegeven aan kinderen. Dat er geen kaders zijn en alleen maar coaching gegeven wordt.
Er zullen misschien best scholen zijn, waar dat zo is, maar ik ben ze nog niet tegengekomen.
Als je goed kijkt en luistert, dan is er altijd een structuur, zijn er kaders en is sturing aanwezig.
Hoe ziet dat er dan uit?
In de vernieuwingsscholen waar ik kom, betekent autonoom functioneren;
• dat er binnen een structuur, in dialoog en afstemming, samen doelen worden vastgesteld.
• dat er gestuurd wordt op individuele én gezamenlijke doelen.
• dat een samen (met ouders) en kind een strategie bepaald wordt om doelen en resultaat bereiken
* dat er verantwoord gedifferentieerd wordt in fase van zelfregulatie, zodat leerlingen zelf keuzes leren maken ten aanzien van hoe ze aan de individuele én gezamenlijke doelen gaan voldoen.
Het leidt tot autonome motivatie.
Ik heb leerlingen gezien die begrijpen wat het belang is van wat er van ze verwacht wordt in een school,in een team, in een groep én wat ze van zichzelf verwachten. Leerlingen die zelfstandig en in groepjes aan de slag gaan
Ze kunnen hun creativiteit gebruiken om zelf te bepalen hoe en waarmee ze aan de slag gaan. Ze leren tijdig ondersteuning en begeleiding te vragen en lossen samen problemen op.
En daar waar leerlingen het nog niet zelf kunnen, bijvoorbeeld moeilijk lerend zijn, met stress te kampen hebben, wordt meer gestuurd, is meer en voor langere tijd ondersteuning en begeleiding nodig.
Jacqueline Blaak 