Hoe kun je succesvol bijdragen aan onderwijstransitie ?
Ik heb een context gecreëerd waarin ik, met verschillende mensen, bij kan dragen aan transities in het onderwijs.
Zo kom ik in contact met mensen, die het leren en het ontwikkelen van kinderen, anders organiseren dan we als kind zelf gewend zijn.
Dat is niet makkelijk.
Het loskomen van patronen, overtuigingen en eeuwen oude tradities, vraagt om een lerende cultuur, voldoende ontwikkelcapaciteit, een gedeelde visie op het toekomstperspectief, kennis en ontwikkelkundig leiderschap.
Je moet zelf willen leren , fouten durven maken, kritisch zijn en zelf keuzes kunnen maken. Net als kinderen.
Daar heb je het vertrouwen van elkaar voor nodig en kennis en vaardigheden. Het vraagt een behoorlijke mate van kwetsbaar durven zijn, weten waar je kwaliteiten en je kwetsbare kanten liggen, deze inzetten en eraan werken, ermee om leren gaan én overtuigingen en belemmerende gedachtes van jezelf durven te doorbreken.
Je weet het van jezelf maar ook van de ander en daar moet je met elkaar over durven spreken in een transitie.
Er ontstaat begrip voor elkaar, je gaat elkaar steunen om het onderwijs anders te organiseren. Je leert zelf en samen.
Ik heb al veel effectieve en niet effectieve nieuwe organisatie vormen van het leren en ontwikkelen gezien in het PO en VO en leidende principes ontdekt in de gelaagdheid van die transities.
Het slagen van een transitie is o.a afhankelijk van het transitiepad dat je kiest, de weerbaarheid van mensen en de wendbaarheid van de organisatie.
De digitalisering heeft veel veranderd en vraagt om andere organisatie vormen van leren en ontwikkelen.
Je kunt er voor kiezen om af te wachten, te verbeteren en te behouden hoe het nu georganiseerd is of je begint met ontwikkelen door na te denken hoe het anders kan om vanuit dat wenkend perspectief een beginnetje te maken.