Wat zie jij buiten de onderwijssector veranderen waarop geanticipeerd moet worden?

Er is sprake van een waanzinnige #paradox in #onderwijssector. Enerzijds is er behoefte aan acties om te kunnen anticiperen op de #toekomst van het onderwijs en anderzijds is er behoefte aan acties om een toestand uit het #verleden te bereiken.

Onderstaand artikel in FD doet stof opwaaien en volgens mij is dat normaal voor de onderwijstransitie waarin we zitten .
Het vertrouwde onderwijssysteem piept en kraakt in zijn voegen. Een nieuw ander systeem is er (nog) niet. Als we niets doen dan is de kans aanwezig dat de #kwaliteit van het onderwijs steeds harder achteruitgaat. Als we nu niet investeren in het denken over de toekomst, werken aan een nieuw opkomend #onderwijssysteem, is de kans aanwezig dat we jarenlang grote schade ervaren in onze samenleving (#onderwijs dat niet past bij de eisen van de huidige samenleving).

De kleine groep mensen waarover geschreven wordt hebben, volgens mij, gekeken naar wat er buiten én in de onderwijssector verandert en wat dat vraagt aan aanpassing. Ze hebben met elkaar gekeken naar
wat volgens hen de meeste wenselijke en uitvoerbare onderwerpen en routes zijn, om delen in de onderwijssector daarop aan te kunnen passen.

Voor zover ik weet, weten we nog niet wat de menigte de meest wenselijke en uitvoerbare onderwerpen en routes vindt om zich aan te kunnen passen aan de nieuwe werkelijkheid.

Wat zie jij buiten de onderwijssector veranderen in het ‘landschap’ waarop geanticipeerd zou moeten worden?
En wat zou dan de beste weg zijn voor aanpassingen?

Reacties op mijn vraag

Mooi artikel en dito reactie(s).
Er zijn gelukkig diverse, in mijn ogen, prima initiatieven die het onderwijs landschap kunnen verfrissen. Belangrijk hierbij is dat er ruimte wordt gegeven om deze initiatieven te laten groeien zonder deze direct individueel af te wijzen. Het zijn binnen de middelen de mensen die het verschil maken!

Interessant1Reageren

💡

Je vraag hier een kort antwoord…
Op 1 moet blijven staan leren verbinden vanuit zelfvertrouwen.
Op 2 leren wat belangrijk is: inhoud uuh kennis uuh om te kunnen toepassen in nieuwe situaties met de nodige vaardigheden.
Helaas hoort daarbij vragen stellen, fouten maken durven delen en samenwerken. Dus ook uitleggen en tekenender filmen(? Ik die nu free flow videobesentie echt gaaaf bij Laerke Nissen)
Op 3 Respect en schrijven of anders vastleggen.
Alle technieken zijn geoorloofd. Decgereedschspskist van de klantvis vaak al groter dan die van de juf of meester.Ad 2. Das het curriculum. Dus lezen en logisch en duidelijk schrijven of met tekenen uuh verbeelden.Creativiteit, kijken naar overeenkomsten en verschillen, spelen in Ernst. Geen positiespel mannen maar verbindingssnelheid vrouwen….Zoiets?
Gesprekken te over. Check #onderwijsPs ik hoorde van ons grote buurmeisje. Medicijnen in Leiden. 20% mannelijke studenten in lichting 2020….

De combinatie van schaalvergroting, lumpsum financiering en ‘professionalisering’ heeft nu geleid tot een hedonistische ‘innovatie’ vlucht naar voren. Er is te weinig reflectie en waardering voor de dingen die goed waren. De huidige generatie onderwijs bobo’s schrijven liever dan dat ze lezen.

Vanuit ouders geredeneerd is er veel veranderd, het onderwijs is niet meeveranderd.

De rechtspraak is ook niet mee veranderd. Ook maar aanpassen? Ja. er zijn juridisch gezien twee zeer moeizame zones in de groei-, S- of innovatiecurve: 1) aan het eind van een systeem zit een criminogene zone als de routines tegen de grens van wat maatschappelijk en ethisch gezien mogelijk is schuren, en 2) helemaal in het begin van een transitie,, als al het juridische nog vol de oude routines borgt.

De vraag die je eerst moet stellen is of aanpassing nodig is. En daarvoor moet je eerst een probleem constateren. Mee veranderen puur omdat de maatschappij verandert is een drogreden.

Een lonely planet van het onderwijs vraagt om over de huidige grenzen van het onderwijssysteem te kijken en bepaalde kaders los te laten, zodat er echt flexibiliteit ontstaat. Studenten die echt keuzes kunnen maken op basis van hun interesse, mogelijkheden en ambitie. Maar dat begin al bij het VO waar leerlingen nog steeds voor alle vakken examen moeten doen op een en hetzelfde niveau. In het vervolgonderwijs moeten studenten nu nog een vast programma volgen, want voor die vrije keuzeroute is geen croho en daarvan is de kwaliteit wel heel lastig te controleren… Volgens mij zouden we eerst eens iets moeten veranderen aan onze controle-maatschappij. Accepteren dat niet alles te controleren is, vertrouwen hebben en geven in de onderwijsprofessionals en dan nog de beperkende kaders, regels, etc. loslaten

Het is in mijn ogen als volgt. Ten opzichte van andere enigszins vergelijkbare landen geeft Nederland een relatief klein aandeel van de totale staatsbegroting uit aan het onderwijs. Zie dit artikel voor wat meer achtergrond: https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/hoeveel-geld-gaat-er-om-in-het-onderwijs-en-wat-is-er-nog-meer-nodig~b1cf1c39/ Welk probleem je ook definieert, het zal met en door mensen moeten worden aangepakt en die mensen zijn er nu niet. Meer geld dus. Lerarentekort is één ding: aantrekkelijke scholen (voor leerlingen en leraren) een tweede. Wanneer ben je zover, dat je medewerkers ‘in hun kracht’ kunt zetten? Dat vraagt om meegaan met de tijd en meegaan met de mensen. Een begrip van onze tijd. Ruimte, om jezelf te zijn en om het collectief te definiëren. Er zijn zoveel oplossingen denkbaar maar elke ideologische benadering strandt in individuele afwijzingen; de winst zit hem in het laten ontstaan van een nieuw collectief vanuit professionals. Het ‘landschap’ moet dus simpelweg professionals aantrekken en behouden en vervolgens de ruimte blijven geven om te onderwijzen. Of dat nou met een boek of een camera is, maakt in feite geen zier uit.H

elemaal eens hoor, met dat het één niet zonder het ander kan. Geld niet zonder inhoud en inhoud ook niet zonder geld. Nobelprijswinnaar Nikos Gatsos: het gaat er niet alleen om wat je doet, maar ook om hoe en waarom je het doet. Mooie aanvulling, belangrijk om in de discussie beide zaken als voorwaardelijk te blijven benoemen.

Tech, flex, hybride, blended! Het zijn allemaal middelen. Maar als je deze middelen vanuit het oude paradigma in blijft zetten leidt het hoogstens tot meer of beter van hetzelfde. Er zijn grote veranderingen in het landschap die allemaal terug te leiden zijn naar complexiteit. We (de mensheid) weten zoveel, we kunnen zoveel, maar zonder een goed kompas kun je heel veel doen wat niet tot vooruitgang leidt. Daarom zou onderwijs de leerstof en programma’s veel minder centraal moeten stellen, deze zijn namelijk maar een schim van de complexiteit waar je in het dagelijks leven mee te maken krijgt. Vanuit de mens werken is denk ik de richting. De mens in relatie tot en in verbinding met alles, onderwijs als een veilige haven waar je deze relatie en verbinding kunt verkennen. De druk van verantwoording en controle moet eraf zodat uitval, ontkoppeling en selectie verdwijnen. Met al onze verworvenheden, onze kennis, onze technologie, onze communicatiemogelijkheden zijn we nog niet in staat om elkaar echt te zien en ontmoeten en vanuit nieuwsgierigheid onze plek in de wereld te ontdekken. We zijn nog niet in staat om goed met elkaar en onze leefomgeving om te gaan. Dus het begint allemaal bij de mens als mens in een complexe wereld!

igenlijk zou je het concept school terug moeten brengen naar scratch en dan met een nieuwe bedoeling het concept weer opbouwen. Er zijn natuurlijk al plekken waar dit gebeurt, maar als we dit voor alle kinderen willen zullen we echt anders richting moeten geven aan de plaats van onderwijs in onze samenleving. En ver weg blijven van de leerfabrieken die het nu zijn, waar veel te veel kinderen van de productielijn vallen omdat ze niet in het gestandaardiseerde vormpje passen. Ik denk dat we hier de samenleving en de mensen van de toekomst heel veel plezier mee doen.

tuderen gebeurt straks ook een leven lang en niet meer op één universiteit,….”
Tja, dat eerste hoor je al meer dan 30 jaar en het tweede is nieuw en zal door de verschillende digitale systemen en vanwege privacyregels nog een hele kluif worden.
Het enige wat echt belangrijk is: ik weet niet veel, maar kan alles vinden.

Je kunt denken aan de toekomst wat je wilt en elkaar nog eens knuffelen, maar er moet gewoon worden geïnvesteerd. Niet in tech en flex, maar in mensen

Nog niks helaas